వారం రోజుల క్రితం ఎదురింట్లో ఉండే మాధవరావు గారు పోయారు...
నాలుగు రోజుల క్రితం మా వీధిలో ఉండే ఇరానీ హోటెల్ మస్తాన్ గాడు పోయాడు..
కొన్ని గంటల క్రితం మా పక్క అపార్ట్మెంట్ లో ఉండే ఒక ఆంటీ పోయారు....
మొదటాయన కోటీశ్వరుడు..
పద్నాలుగేళ్లుగా అతని దగ్గర పనిచేసే అతని కారు డ్రైవరు,
తన కొడుక్కి ఏదో ఆపరేషన్ చేయించాలి.. లక్ష కావాల్సి ఉంటుంది అంటే,
రూపాయి కూడా లేదు అని అబద్ధమాడినప్పుడే ఆయన 'పోయాడు'...
రెండో వాడు కోట్లు సంపాదించాలి అనుకునేవాడు..
ప్రతీ ఆదివారం ఊపుకుంటూ వచ్చే పెద్ద పోలీసు గారి బాడీగార్డుకి
కిలో మాంసం అప్పనంగా అప్పజెబుతూ, ఎరోజైనా ఇంత ముక్క ఇటు
విసరకపోతాడా అని ఆశతో రోజూ ఆ షాపుకి అర్ధరాత్రిళ్ళు కాపలా కాస్తున్న
వీధి కుక్కని.... తరిమి కొట్టిన క్షణానే ... వాడు 'పోయాడు' ...
మూడో ఆవిడ అసలు కోటికి ఎన్ని సున్నాలుంటాయో కూడా తెలియనిది..
ఐస్క్రీమ్ కావాలని ఏడుస్తున్న తన ముద్దుల కొడుక్కి,
మంచాన పడి ఓ మూలాన మూలుగుతున్న మామగారి పక్క మీది
దిండు కింద ఉన్న ఆ పెన్షన్ లోని ఆఖరు పచ్చ నోటుని తీసి ఇచ్చినప్పుడే
ఆవిడ "పోయింది"...
వీళ్లంతా 'మానసికంగా' పోయినవారు..
శారీరకంగా ఉన్నా లేనట్టే లెక్క...
అప్పుడెప్పుడో 'బారు' కెళ్లే తొందరలో
రోడ్డు దాటలేకపోతున్న పండు ముసలిని
కావాలని పట్టించుకోకుండా పక్కనుండే పరిగెత్తుకెళ్లినపుడు,
ఇంకోసారి ఎప్పుడో...
అడుగేస్తే ఆరు గజాల దూరం వినిపించేంత చిల్లర
జేబులో ఉంచుకుని కూడా, రూపాయి ధర్మం అని అడిగినవాడికి
'చిల్లర' లేదు అని ఏ మాత్రం సిగ్గుపడకుండా చెప్పినపుడు,
నేను పోయాను..... నిజంగానే పోయాను..
అందుకే అప్పటినుంచి బ్రతికే ప్రయత్నం చేస్తూనే ఉన్నాను..
నువ్వెన్ని సార్లు "పోయి" ఉంటావో గుర్తు తెచ్చుకో ఓసారి..!!
-శతఘ్ని..!!
Read More at : Vineel
0 comments :
Post a Comment